z krótką datą
Przedział cenowy

Sól emska – właściwości

Mianem soli emskiej określany jest proszek, który składa się z mieszaniny alkalicznych soli nieorganicznych. Najczęściej sól emska występuje w postaci tabletek – są one przeznaczone do rozpuszczenia w wodzie. Można też spotkać się z nią w formie pastylek do ssania. Sól emska ma słonawy smak, chociaż preparaty ją zawierające niekiedy mają dodatki smakowe.

Sól emska wyróżnia się właściwościami alkalizującymi. Działa również wykrztuśnie, przez co znajduje zastosowanie przy dolegliwościach związanych z funkcjonowaniem dróg oddechowych. Przyczynia się do pobudzenia produkcji śluzu w drogach oddechowych, a także do rozrzedzania wydzieliny, co ułatwia jej wykrztuszanie.

Sortuj:
Brak wyników dla taksonomii lub zastosowanych filtrów

Zastosowanie soli emskiej

Sól emską chętnie stosuje się pomocniczo w przypadku różnego pochodzenia stanów zapalnych górnych dróg oddechowych. Jako środek naturalny i dobrze tolerowany przez organizm sprawdza się również w ciąży przy nieżycie dróg oddechowych (jednak wyłącznie po wcześniejszej konsultacji z lekarzem). Szczególnie polecana jest na kaszel, ale można wykorzystać ją również na chrypkę i ból gardła. Znajduje zastosowanie przy tzw. kaszlu palacza oraz przy zapaleniu oskrzeli i astmie oskrzelowej, a nawet bywa wykorzystywana przy katarze siennym. Dodatkowo sól emska może być pomocna przy dolegliwościach takich jak nadkwasota i zgaga, co wiąże się z jej działaniem zobojętniającym.

Jak korzystać z soli emskiej?

Sól emska może być wykorzystywana do picia, ale sprawdzi się również do ssania (w formie pastylek do ssania) i płukania gardła, poza tym przygotowuje się z nią inhalacje. Z preparatów z solą emską zawsze należy korzystać, przestrzegając zaleceń podanych na opakowaniu.

Ze względu na dużą zawartość sodu na sól emską powinny uważać osoby na diecie niskosodowej. Duże ilości sodu mogą też przyczyniać się do obrzęków, więc najlepiej omówić jej dawkowanie z lekarzem. Ostrożność wymagana jest również u pacjentów zmagających się z chorobą wrzodową, a także w przypadku osób chorych na cukrzycę.