Leki na opryszczkę

Zimno na ustach - opryszczka jak sobie z nią radzić?

Opryszczka to zmiana na twarzy, zwykłe w okolicach wargi, która wynika z zakażenia wirusowego. Wirus opryszczki niestety już zawsze pozostanie w organizmie po zakażeniu, jednakże to wcale nie oznacza, że trzeba będzie borykać się wciąż z przykrymi objawami. Zapoznaj się z produktami i lekami na opryszczkę, które są dostępne w ofercie naszej apteki internetowej.

Jak rozpoznać opryszczkę? Czym jest opryszczka?

Opryszczkę wywołuje wirus Herpes simplex (HSV). Wyróżniamy dwa typy HSV: HSV-1 oraz HSV-2, nazywane odpowiednio wirusem opryszczki alfa-1 oraz alfa-2 lub typu 1 i typu 2. Wirus HSV-1 wywołuje najczęściej opryszczkę w górnej części ciała (w obrębie warg i jamy ustnej), tzw. opryszczkę wargową, potocznie zwaną także „zimnem”. Drugi z kolei powoduje zmiany zwłaszcza w obrębie narządów płciowych oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Osoba raz zakażona wirusem opryszczki najczęściej pozostaje jego nosicielem do końca życia. U części osób zakażenie może przebiegać bezobjawowo, co powoduje, że pacjenci nie są świadomi nosicielstwa. Szacuje się, że nawet u połowy pacjentów zakażonych opryszczką wargową objawy nawracają kilka razy w roku. Wirus HSV-1 najczęściej przedostaje się do zwoju nerwu trójdzielnego, a wirus HSV-2 do zwoju lędźwiowo-krzyżowego. Pod wpływem różnych czynników może dojść do aktywacji wirusa HSV, w wyniku czego pojawiają się objawy między innymi na skórze czy błonach śluzowych. Do zakażenia wirusami HSV dochodzi przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną Wirus opryszczki. typu 1 (HSV-1) przenosi się z wydzieliną pęcherzykową (najbardziej zaraźliwą), śliną oraz przez bezpośredni kontakt z przedmiotami używanymi przez osobą zakażoną. Wirus szybko ginie w temperaturze pokojowej oraz po wyschnięciu, dlatego przenoszenie się opryszczki przez przedmioty lub drogą kropelkową należy do rzadkości. Do zakażenia wirusem opryszczki typu 2 dochodzi najczęściej przez kontakt seksualny z osobą zakażoną. Choroba ma charakter nawrotowy oznacza to, że gdy raz zakazimy się wirusem opryszczki, pozostaje on w naszym organizmie. Pod wpływem pewnych bodźców może dojść do reaktywacji wirusa. Mogą temu sprzyjać takie bodźce jak, spadek odporności, infekcje, ciąża, stres, urazy (w okolicy ust), silne nasłonecznienie. Zakażenie może wówczas przebiegać z objawami klinicznymi lub bezobjawowo.

Opryszczka jest wywołana przez wirusa HSV. Jedynym źródłem zakażenia tym wirusem są ludzie. Zazwyczaj opryszczką zarażamy się w dzieciństwie. Pamiętaj, że raz zakażony już zawsze będziesz nosić go w sobie. W Twoim życiu okresy uśpienia wirusa będą przeplatać się z jego aktywnością. Co przyczynia się do wystąpienia opryszczki na twarzy?

Warto tu wymienić takie przyczyny jak:

• długotrwały stres,
• praca ponad siły,
• ogromny wysiłek psychiczny i fizyczny,
• wyziębienie,
• narażenie organizmu na zbyt silne promieniowanie słoneczne,
• choroby,
• występowanie miesiączki.

Opryszczka pojawia się zwykle wtedy, gdy jesteś osłabiony, np. podczas przeziębienia, po intensywnym wysiłku czy po tym jak przemarzniesz. Nie tylko nieestetycznie wygląda, ale też wywołuje szereg nieprzyjemnych dolegliwości związanych z jej swędzeniem oraz bólem. Nieleczona opryszka utrzymuje się na skórze twarzy od kilku do kilkunastu dni.

Możesz jednak przyśpieszyć ten proces, decydując się na odpowiednie preparaty na opryszczkę. Dzięki nim możesz pozbyć się zmiany szybko i bez wysiłku. Zazwyczaj czas działania leku to kilka dni.

Sposoby na zapobieganie zarażeniu opryszczką

Opryszczka to podstępna dolegliwość. Dlatego, jeżeli już jesteś nosicielem tego wirusa, zadbaj o to, by nie zarazić nim dzieci. Uwaga, nie zarażaj innych opryszczką. Co może chronić inne osoby? Przede wszystkim nie całuj nikogo, gdy masz opryszczkę na twarzy. Unikaj korzystania z tych samych ręczników albo sztućców. Nie dotykaj się również w zakażone miejsce, ponieważ podając dłoń innej osobie, możesz przenieść na nią wirusa. Pamiętaj, by dokładnie myć oraz dezynfekować swoje ręce. W ten sposób możesz uniknąć przeniesienia zakażenia na inne osoby. Uważaj przede wszystkim na dzieci, które są bardzo podatne na złapanie tego rodzaju wirusa. Troszcz się o swoją rodzinę oraz o siebie. Wyjaśnij dziecku, dlaczego, gdy masz opryszczkę, nie możesz dać mu buziaka na dobranoc. Konsekwencje Twoja pociecha będzie mogła odczuwać potem przez całe swoje życie. Warto więc na kilka dni zrezygnować po prostu z kontaktu bezpośredniego.

Leki na opryszczkę – co stosować, by ją zwalczyć?

Czy wiesz, że opryszczka nie musi być powodem, przez który będziesz odwoływać wszystkie swoje plany lub będziesz czuć się niekomfortowo. Możesz bowiem zastosować kemy na opryszczkę, plastry na opryszczkę oraz tabletki na opryszczkę, a także szereg innych leków, które pomogą Ci zwalczyć ten nieestetyczny problem.

Najlepiej, gdy przyjmiesz lek na opryszczkę już w momencie, gdy rozpoznasz u siebie zmianę. Możesz wyczuć np. delikatny guzek pod palcem dotykając ust. Im szybciej przyjmiesz wówczas leki doustne, tym szybciej pozbędziesz się problemu.

Zakażenie wirusem opryszczki. Przebieg, objawy, metody leczenia

Zakażenie wirusem opryszczki, tak zwana opryszczka, to choroba zakaźna, z którą zmaga się wielu pacjentów. Jest znana od czasów starożytnych. Wywołuje ją wirus Herpes simplex (HSV). Najczęściej wstępującą postacią kliniczną jest opryszczka błony śluzowej jamy ustnej i skóry wokół warg, wywoływana zazwyczaj przez HSV typu 1. Szacuje się, że nawet 90 % społeczeństwa może być nosicielami wirusa opryszczki wargowej. Opryszczka to nie tylko problem estetyczny. Nieleczona może spowodować poważne konsekwencje dla naszego zdrowia. Jak dochodzi do zakażenia wirusem opryszczki? Jakie są objawy? Na czym polega leczenie zakażenia wirusem opryszczki?

Rodzaje opryszczki

Ogólnie rzecz biorąc, wyróżnia się kilka postaci opryszczki. Częstszą postacią jest zdecydowanie opryszczka wargowa. Oprócz niej, z uwagi na miejsce infekcji i objawy kliniczne, wymienia się:

• opryszczkę błony śluzowej jamy ustnej, migdałków, gardła, która przebiega z ostrym stanem zapalnym oraz charakterystycznymi wykwitami;
• opryszczkę narządów płciowych – w postaci pęcherzy i wykwitów na wargach sromowych, kroczu oraz na prąciu;
• opryszczkowe zapalenie oka;
• opryszczkowe zapalenia mózgu lub opon mózgowych;
• opryszczkę skóry.

Dość często obserwuje się opryszczkę na brodzie.

Objawy opryszczki

Pierwotne zakażenie opryszczki ma zwykle cięższy przebieg i trwa dłużej, niż infekcja nawracająca. Obserwuje się takie objawy jak gorączka, ogólne rozbicie, bóle głowy, powiększenie węzłów chłonnych, mdłości. Mogą dodatkowo wystąpić charakterystyczne pęcherze wewnątrz jamy ustnej oraz w okolicach ust, wypełnione płynem. Szacuje się jednak, że w większości przypadków (nawet 90 %) zakażenie pierwotne przebiega bezobjawowo, stąd wiele nosicieli nie zdaje sobie sprawy z infekcji i nieświadomie zakaża inne osoby z otoczenia. W infekcji nawracającej postaci opryszczki na ustach występują takie objawy jak mrowienie, pieczenie i ból w okolicy ust, zwykle na pograniczu skóry i czerwieni wargowej. Następnie pojawiają się charakterystyczne wykwity, wypełnione płynem, które pękają po kilku dniach. Tworzy się strup. Ważna jest w tym czasie szczególnie higiena i nie dotykanie pęcherzy, co mogłoby skutkować zakażeniem innych osób. Warto wówczas zaopatrzyć się w plastry chroniące przed roznoszeniem wirusa opryszczki. Strupy zwykle odpadają po kilku dniach. Przebieg opryszczki narządów płciowych jest podobny. W postaci nawrotowej obserwuje się pęcherze w okolicach intymnych i odbytu. U mężczyzn zmiany występują zwykle na prąciu, u kobiet w okolicy krocza i warg sromowych.

Zdiagnozowanie opryszczki wargowej opiera się na wywiadzie lekarskim oraz rozpoznaniu właściwych dla choroby objawów klinicznych. Najbardziej skutecznym sposobem identyfikacji wirusa HSV jest hodowla komórkowa w oparciu o materiał pobrany z pęcherzyków.

W przypadku opryszczki narządów płciowych również obserwuje się charakterystyczne zmiany skórne. Pierwsze objawy pojawiają się po upływie 3-7 dni od zakażenia wirusem HSV. Większość osób zakażonych ma łagodne objawy, których może nie dostrzegać. Skóra jest zaczerwieniona, pojawiają się wykwity w postaci pęcherzyków i nadżerek, które przechodzą w strupy. Przed wysiewem zmian skórnych często pojawia się ból, pieczenie, świąd. Ponadto, często obserwuje się objawy ogólnoustrojowe, takie jak gorączka, bóle głowy, powiększenie węzłów chłonnych w pachwinach, bóle mięśni i stawów. U kobiet zmiany dotyczą warg sromowych, ściany pochwy, szyjki macicy lub skóry okolicy okołoodbytniczej czy pośladków. Natomiast u mężczyzn zmiany umiejscowione są na napletku, żołędzi, skórze prącia, pośladku lub okolicy okołoodbytniczej. Rozpoznanie opryszczki narządów płciowych opiera się na odpowiednich testach laboratoryjnych polegających na wykrywaniu wirusa lub jego antygenów w hodowli komórek, teście Tzancka/PCR oraz na wykrywaniu swoistych przeciwciał klasy IgG badaniem Western Blot lub testami immunoenzymatycznymi.

Rzadszą postacią opryszczki jest zakażenie skóry, występujące w postaci zakażenia wału paznokciowego – zanokcicy opryszczkowej, opryszczki zapaśników lub wyprysku opryszczkowego. W przypadku zanokcicy opryszczkowej obserwuje się zmiany pęcherzykowe na opuszkach palców, którym towarzyszy ból, rumień i obrzęk. Do rzadkich chorób należy także opryszczka mózgu. Jest to bardzo niebezpieczna infekcja dla naszego zdrowia. Śmiertelność wśród osób nieleczonych może wynosić nawet 70 %. Choroba objawia się między innymi zaburzeniami świadomości, gorączką, napadami drgawek. Obserwuje się również powikłania, takie jak niedowłady i porażenia nerwów czaszkowych.

Jak leczyć opryszczkę wargową?

Leczenie opryszczki wargowej polega na stosowaniu leków doustnych oraz miejscowych, które łagodzą objawy i skracają czas trwania infekcji o dzień lub dwa. Leki stosowane wewnętrznie mają także na celu zmniejszenie replikacji wirusa oraz częstości nawrotów. Najskuteczniejsze są leki stosowane doustne, dostępne również bez recepty. Leki te zawierają głównie jako substancję czynną – acyklowir, który znalazł również zastosowanie w leczeniu pierwotnego i nawracającego zakażenia narządów płciowych wirusem opryszczki. Jest to syntetyczny analog nukleozydu purynowego, który hamuje namnażanie wirusów Herpex simplex typu 1 i 2. Istotne by acyklowir  przyjąć jak najwcześniej po zakażeniu, krótko po tym jak pojawią się pierwsze zmiany. Lek jest dobrze tolerowany przez pacjentów. Wśród działań niepożądanych wymienia się objawy mało specyficzne jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zmęczenie, ból głowy. Czas trwania leczenia acyklowirem trwa zwykle 5 dni. W przypadku ciężkich zakażeń kurację można przedłużyć. W przypadku braku poprawy, należy zgłosić się do lekarza. Lek należy przyjmować kilka razy dziennie, w dawkach podzielonych. W leczeniu opryszczki acyklowir stosowany jest doustnie na ogół w dawce 200 mg 5 razy dziennie lub 400 mg 3 razy dziennie przez 5–10 dni lub w ciężkich przypadkach 5 mg/kg dożylnie co 8 godzin przez 5–7 dni. W nawrocie choroby acyklowir podawany jest w dawce 400 mg doustnie 3 razy dziennie lub 200 mg doustnie 5 razy dziennie lub 800 mg 2 razy dziennie przez 5 dni. W leczeniu supresyjnym nawrotów acyklowir należy stosować w dawce 400 mg doustnie 2 razy dziennie przez 4–6 miesięcy. Lek łagodzi także ból. Skuteczność acyklowiru w leczeniu jest bardzo wysoka; oporność na ten lek wykazuje < 1% populacji. Oporność może być wyższa, do 10%, u osób z obniżoną odpornością lub leczonych immunosupresyjnie. W leczeniu opryszczki wargowej stosuje się również inny doustny lek przeciwwirusowy – pranobeks inozyny, którego mechanizm działania polega na pobudzeniu odpowiedzi immunologicznej pacjenta.

Leki stosowane miejscowo w leczeniu opryszki wargowej mogą mieć postać kremów, żeli, maści, sztyftów i płynów. Ich stosowanie, podobnie jak leków doustnych, ma za zadanie złagodzenie objawów infekcji oraz skrócenie czasu trwania zakażenia. Zwykle zawierają w swoim składzie substancje o aktywności przeciwwirusowej. Na rynku są dostępne preparaty z  acyklowirem, denotiwirem oraz dokozanol. Zdecydowanie najpopularniejszy jest acyklowir. Większą skuteczność w leczeniu objawowym opryszczki wargowej wykazują maści złożone, które oprócz środka przeciwwirusowego zawierają w składzie lek sterydowy, najczęściej hydrokortyzon. Drugi składnik wykazuje działanie przeciwzapalne oraz immunomodulujące. Jego rola polega w szczególności na złagodzeniu stanu zapalnego, co dodatkowo zapobiega powstaniu wrzodziejących zmian. Metodą wspierającą leczenie przeciwwirusowe opryszczki wargowe jest stosowanie plastrów z żelem hydrokoloidowym, który tworzy na powierzchni zmiany warstwę ochronną. Plastry wspomagają gojenie się zmian, łagodzą objawy oraz zapobiegają rozprzestrzenianiu się wirusa opryszczki. Poza tym są one dobrym sposobem na maskowanie zmian, które często nie wyglądają estetycznie. W pomocniczym, miejscowym leczeniu opryszki wykorzystuje się również maść z tlenkiem cynku, olejkiem eterycznym z melisy, tymol, mentol. Substancje te wykazują działanie znieczulające i przeciwświądowe oraz antyseptyczne.

W przypadku częstych nawrotów choroby, można zastosować kuracje lekami przeciwwirusowymi przez okres kilku tygodni, a nawet dłuższy. Należy to skonsultować z lekarzem pierwszego kontaktu.

W leczeniu opryszczki narządów płciowych także stosuje się leki przeciwwirusowe  -acyklowir, walacyklowir. Podaje się je głównie doustnie. Leki zmniejszają nasilenie objawów zakażenia pierwotnego i nawrotowego, podobnie jak w leczeniu opryszczki wargowej. Regularne, okresowe przyjmowanie leków przeciwwirusowych może również zredukować ryzyko przeniesienia wirusa na partnerów. Znane są również domowe sposoby łagodzące objawy opryszczki narządów płciowych. Zalicza się do nich choćby stosowanie zimnych okładów na obolałe miejsca czy też nasiadówek z sody, kory dębu.

Stosowanie prezerwatyw podczas stosunków płciowych redukuje ryzyko zakażenia opryszczką narządów płciowych, jednak go nie eliminuje, ponieważ wirus może być transmitowany przez obszary niezakryte przez prezerwatywę. Najskuteczniejsza metodą zapobiegania infekcji HSV jest wstrzemięźliwość seksualna lub pozostawanie w związku z  jednym, zdrowym partnerem.

Całkowite wyleczenie opryszczki nie jest możliwe. Gdy raz zakazimy się wirusem opryszki, pozostaje on w zwojach nerwowych, w formie nieaktywnej. Dlatego tak ważna jest prewencja i przestrzeganie zasad higieny osobistej. Mycie i dezynfekcja rąk czy unikanie korzystania z tych samych przedmiotów (na przykład pomadek do ust). Przedostanie się płynu na inne okolice ciała, mogą spowodować powstanie wykwitów w innych miejscach (na przykład opryszczka na dłoniach). Istotne jest również by zadbać o własną odporność, zdrową dietę i regularną aktywność fizyczną. Może to uchronić od nawrotów opryszczki.

Z pozoru niegroźna opryszczka może mieć poważne konsekwencje dla naszego zdrowia, zwłaszcza nieleczona. Szczególnie niebezpieczna jest infekcja u kobiet ciężarnych, głównie zakażenie pierwotne, które zwykle ma cięższy przebieg. Może to spowodować rozwój wielu schorzeń, wad rozwojowych u dziecka, w tym małogłowie, padaczkę, jaskrę, zapalenie mózgu. Ponadto, wirus opryszczki może spowodować także poronienie lub doprowadzić do przedwczesnego porodu. W przypadku opryszczki narządów płciowych ciężarnej bierze się pod uwagę wykonanie cesarskiego cięcia. Kobiety, które w przeszłości chorowały na opryszczkę narządów płciowych, powinny przed zajściem w ciążę poinformować o zakażeniu lekarza ginekologa. U kobiet w ciąży stosuje się acyklowir, uważany za lek bezpieczny dla płodu. Brak leczenia opryszczki może doprowadzić również do powikłań w postaci wtórnego zakażenia bakteryjnego lub grzybiczego, zakażenia rozsianego (na przykład nadnerczy, płuc, stawów) oraz do rumienia wielopostaciowego.

Podsumowując, temat zakażenia wirusem opryszczki HSV jest bardzo obszerny. Jest kilka postaci opryszczki, choć wśród najczęściej występujących wymienia się opryszczkę narządów płciowych oraz opryszczkę wargową. Nawet 90 % populacji może być nosicielami potocznie nazywanego „zimna”. Z pozoru niegroźna choroba, jaką wydaje się opryszczka wargowa, może przynieść poważne konsekwencje dla naszego zdrowia. Jest to szczególnie ważne w przypadku kobiet ciężarnych.